Sevgisiz Asla

Çiçeksiz bahçelere benzetiyorum sevgisiz insanları

Çatısız evlere 

Susuz çeşmelere 

Arısız kovanlara benzetiyorum 

Varoluş amacından yoksun .

Sevgi o kadar ; süsleyici, tamamlayıcı , onarıcı , besleyici ki , tüm 
güzellikleri takıyor peşine . Koşmak gerek ardından , hem de 
nefesimiz tükeninceye kadar . Son nefesi sevgiye teslim 
etmek kadar güzel ne olabilir ?

Şüpesiz yaşam bir bütün , ama “ sevgisiz asla “ diyenlerdenim ben .
Sevgi, insanın ölümsüz sanatı 

İnsan nasıl sevgisiz eksik ise, sanatsız da öyle yarım yamalak. 

Şarkıların olmadığı bir dünya düşündünüz mü hiç ? 

Kaybettiğimiz yakınlarımızın fotoğraflarının olmadığını 
Çocuklarımızın doğum günü , evlilik resimleri olmadığını

Tabi ki ölmezdik ama tatsız tuzsuz olurdu yaşam .

Hangimiz Aşık Veysel’le uzun ince bir yola çıkmamıştır . 

ya da Neşet Ertaş’ın Zahide’ sindeki o şahane hüznü yaşamamıştır

Unutabilir miyiz uykuya daldığımız, bir varmış , bir yokmuş masallarımızı 

Yoksa şiir , destanlar yoksa , romanlar ,resimler heykeller, 
şarkılar türküler yoksa , 

ağaçları yeşile boyarken üzerine boya damlatmış bir 
çocuk yoksa 

ne tadı kalır ki yaşamın ?

Sevgiden yanayım hep ve sanatsz da olmaz diyorum . Biliyorum ki onlar yaşamın güzelliklerini yansıtıyorlar ...

Yüreğinizce yarınlar dileğiyle

Sevgiyle kalın 
Hoş kalın