Hani düşünürüz ya bazen
İçimi derin bir hüzün kapladığı anları
Mutsuzluğun benim için ne anlama geldiğini
Yarınlara sımsıkı bağlı olduğum iplerin nasıl gerildiğini,
Gece üzerime örtülen zifir yorganı düşünüyorum.
Ellerine keder bulaşan çocuklar görüyorum rüyamda …
Aklımın elindeki sopanın
Duygularımı nasıl hallaç pamuğu gibi savurduğunu
Şahdamarımı sanık sandalyesine oturttuğum anları
Tüy kadar hafifken neden omuzlarımın çöktüğünü düşünüyorum,
Bakıyorum diline ayrılık dolanmış, incinmiş çocuklar geçiyor yoldan…
Kapkara bulutlar kaplıyorsa gökyüzünü
Yıldırım düşüyorsa vicdanıma
Sağanak iniyorsa gözlerim
Çıkmıyorsa gökkuşağı
Demek ki çalındı çocukların umudu
Yakışmıyor çocuklara yoksulluk
Kırgınlık acı keder yakışmıyor,
Bazen biter her şey
Bir çocuk gülüşü alır gelir dünyaları geri
Silip süpür kederler.
Bana hep siyah görünür çocukların gözyaşları
“Ağlıyorsa bir çocuk gülmesin dünya” diyorum soruyorum kendime
Beyaz bir mendil olsam ağarır mı çocukların gözyaşları ?
Sevgiyle Kalın
Hoş Kalın